Het is na tweeënhalf jaar te koop gestaan te hebben uiteindelijk gekocht door Dave van de Wijst en Nicole van Grunsven, die er levensloopbestendige woningen van gaan maken. Het uiterlijk van het pand en ook het straatbeeld verandert niet. De kastelein en zijn vrouw zeggen dat ze er geen hartzeer van zullen hebben. Al stonden ze met de zaak op en gingen ze ermee naar bed. Vijfenveertig jaar lang. Tien: ,,Ik heb het nooit met tegenzin gedaan.” Trees: ,,Natuurlijk zullen we het contact met de klanten missen. Maar daar komt een hoop leuks voor terug: eindelijk eens met de kleinkinderen naar voetbal of korfbal."

Hun zaak was niet alleen een bruin café, maar ook feestzaal en eetcafé. Met gasten uit de wijde omtrek.  ,,Allemaal eigenhandig opgebouwd. In de weekeinden en avonduren. Toen we hier begonnen was het pand twee-derde kleiner.” 

Tien heeft negentien jaar bij een installatiebedrijf gewerkt en daarna nog zeventien jaar als onderhoudsmonteur op de vliegbasis. ,,En 's avonds deed ik dan de kroeg. Toen ging dat nog. Ik voetbalde in 1976 bij VCO en de eigenaar van dit café,  Harrie de Groot,  vroeg me of ik geen interesse had om de zaak over te nemen. Binnen een paar weken was het geregeld. We moesten wel eerst toestemming hebben van de burgemeester. Want voor je 25ste mocht je geen kroeg beginnen."

,,Ik was 24, Trees 22. We waren net twee jaar getrouwd. In 1976 hebben we de zaak gehuurd, tien jaar later hebben we hem gekocht. En twee weken nadat we hier begonnen, bleek Trees zwanger te zijn.”

Trees was niet alleen de kasteleinsvrouw, ze kookte ook voor feesten en partijen. Vaak met hulp van haar kinderen. ,,Ik begon achter de toog. Op zeker moment wilden een paar gasten blijven eten. Daar heb ik voor gekookt. En van het een kwam het ander. Of je nou voor tien man kookt of voor honderd maakt dan ook niks meer uit.”

,,Voor de klandizie hoeven we niet te sluiten", zegt Tien. ,,We zijn thuisbasis voor een groot aantal clubs. Er staan hier vijf biljarts. Dus zijn wij ‘home’ van enkele biljartclubs. Maar ook dartclubs en de zaalvoetballers. Die moeten allemaal een nieuw onderkomen zien te vinden. Maar dat is niet onze zorg. Ze wisten allemaal al lang dat dat de zaak te koop stond.”  

In de loop der jaren heeft er van alles in het pand gezeten.  Ooit was het bestemd als woning van het hoofd der school. Tien:  ,,Oventje is in feite gebouwd rond de school en de kroeg.” Er zat een kruidenier in, een bakker, een hoefsmid. ,,De school is in 1829 gebouwd, dit pand in 1834. Zoals gezegd voor de bovenmeester. In 1881 kwam er horeca in. De geschiedenis van de zaak gaat dus 140 jaar terug.”  

Volgens hem verandert Oventje in rap tempo. ,,Het wordt steeds meer Uden-oost.  Er komen steeds meer nieuwe inwoners uit Uden.” Wat de twee straks gaan doen weten ze in grote lijnen. Waar ze gaan wonen nog niet. ,,We denken in een straal van tien kilometer rond Oventje. We hebben ons daar niet in kunnen verdiepen, want de verkoop is pas twee weken geleden rond gekomen.”